مکتوبات ایمان انصاری فر

رسول الله (صلی الله علیه و آله) در حدیث متواتر و متفق علیه ثقلین فرمود:

إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ اَلثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا وَ مَنْ تَمَسَّکَ بِعِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی کَانَ مِنَ اَلْفَائِزِینَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُمْ کَانَ مِنَ اَلْهَالِکِینَ

من دو شیء گران‌بها در میان شما به جای می‌گذارم، کتاب خدا و خاندانم اهل‌بیتم، تا زمانی که به این دو چنگ زنید هرگز گمراه نمی‌شوید. هر کس پس از من به خاندانم تمسّک جوید از رستگاران است، و آنکه از آنان سرپیچی کند از هلاک‌شدگان است

کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، صفحه ٢٢۶، چاپ انتشارات دلیل ما

کانال تلگرام:
Telegram.me/iman_ansarifar

ابوبکر محمد بن الحسین الآجری (از علمای بزرگ مکتب سقیفه - متوفای ٣۶٠ هجری قمری) در کتاب "الشریعة" می‌نویسد:

و مناقب علی رضی الله عنه و فضائله أکثر من أن تحصى، و لقد أکرمه الله عزوجل بقتال الخوارج، و جعل سیفه فیهم و قتاله لهم سیف حق إلى أن تقوم الساعة

مناقب و فضائل امیرالمومنین(علیه السلام) فراتر از آن است که به شماره بیاید، حقیقتا خداوند او را با کشتن خوارج گرامی‌داشت، و شمشیرش را در میان آنها و کشتن آنها، تا روز قیامت شمشیر حق قرار داد

الشریعة، جلد ۴ صفحه ١٧۵٩، چاپ دار الوطن

جایگاه "ابوبکر آجری" در بین مخالفین

شمس الدین ذهبی در ترجمه و شرح حال وی می‌نویسد:

الآجُرِّیُّ أَبُو بَکْرٍ مُحَمَّدُ بنُ الحُسَیْنِ بنِ عَبْدِ اللهِ الإِمَامُ، المُحَدِّثُ، القُدْوَةُ، شَیْخُ الحَرَمِ الشَّرِیْفِ

سیر اعلام النبلاء، جلد ١۶ صفحه ١٣٣، چاپ موسسة الرسالة

همچنین زرکلی در کتاب "الاعلام" می‌نویسد:

الآجُرِّی محمد بن الحسین بن عبد الله، أبو بکر الآجری: فقیه شافعیّ محدث

الأعلام (للزرکلی)، جلد ۶ صفحه ٩١، چاپ دار العلم للملایین

ابوبکر بن ابی شیبه (از اکابر علمای مخالفین - متوفای ۲۳۵ هجری قمری) در کتاب "المصنف" با سند صحیح می‌نویسد:

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ مُسْهِرٍ عَنْ فِطْرٍ عَنْ أَبِی الطُّفَیْلِ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَقَدْ جَاءَ فِی عَلِیٍّ مِنَ الْمَنَاقِبِ مَا لَوْ أَنَّ مَنْقَبًا مِنْهَا قُسِمَ بَیْنَ النَّاسِ لَأَوْسَعَهُمْ خَیْرًا

ابوطفیل می‌گوید: علی بن ابی طالب (علیه السلام) به قدری فضیلت دارد که اگر یک منقبت او را در بین تمام خلایق تقسیم کنند، همه به سعادت می‌رسند

المصنف، جلد ۱۸ صفحه ۷۸، چاپ دار کنوز إشبیلیا

محقق سرشناس کتاب "سعد بن ناصر بن عبد العزیز أبو حبیب الشثری" سند روایت تصحیح کرده است:

صحیح

بررسی سندی روایت

على بن مسهر القرشی

عَلِیُّ بنُ مُسْهِرٍ أَبُو الحَسَنِ القُرَشِیُّ (ع) العَلاَّمَةُ، الحَافِظُ، أَبُو الحَسَنِ القُرَشِیُّ، الکُوْفِیُّ، قَاضِی المَوْصِلِ

سیر أعلام النبلاء، جلد ۸ صفحه ۴۸۴، چاپ مؤسسة الرسالة

فطر بن خلیفة القرشی الحناط

الشَّیْخُ، العَالِمُ، المُحَدِّثُ، الصَّدُوْقُ، أَبُو بَکْرٍ الکُوْفِیُّ، المَخْزُوْمِیُّ، مَوْلَى عَمْرِو بنِ حُرَیْثٍ -رَضِیَ اللهُ عَنْهُ- الحَنَّاطِ

سیر أعلام النبلاء، جلد ۷ صفحه ۳۰، چاپ مؤسسة الرسالة

عامر بن واثلة معروف به ابوطفیل

صحابی

علامه محمد باقر مجلسی (رضوان الله علیه) در کتاب شریف "بحارالانوار" در باب [ کفر الثلاثة و نفاقهم و فضائح أعمالهم و قبائح آثارهم و فضل التبری منهم و لعنهم] پس از نقل ۱۷۳ حدیث، می‌نویسد:

أقول: الأخبار الدالّة على کفر أبی بکر وعمر و أضرابهما و ثواب لعنهم و البراءة منهم، و ما یتضمّن بدعهم أکثر من أن یذکر فی هذا المجلد أو فی مجلدات شتّى، و فیما أوردنا کفایة لمن أراد اللّه هدایته إلى الصراط المستقیم‏

می‌گویم (علامه مجلسی): اخباری که بر کفر ابوبکر و عمر و امثال آنها و بر ثواب لعن کردن آنها و بیزاری از آنها و بدعت‌های آنها دلالت می‌کند، بیشتر از آن است که در این جلد یا در چند جلد ذکر شود. و آنچه آوردیم برای کسی که می‌خواهد به راه مستقیم خداوند هدایت یابد کافی است

بحارالانوار، جلد ٣٠ صفحه ٣٩٩، چاپ دار الرضا - بیروت

علامه محمد باقر مجلسی (رضوان الله علیه) در کتاب شریف "حیات القلوب" می‌نویسد:

إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا ۖ وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَالْمَلَائِکَةُ بَعْدَ ذَٰلِکَ ظَهِیرٌ{سوره تحریم آیه ۴}

عَسَىٰ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَکُنَّ أَنْ یُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَیْرًا مِنْکُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَیِّبَاتٍ وَأَبْکَارًا{سوره تحریم آیه ۵}

یعنى: «اگر توبه کنید - اى عایشه و حفصه - به سوى خدا از آنچه کردید به تحقیق که میل کرد دلهاى شما بسوى کفر و ضلالت، و اگر معاونت یکدیگر نمایید بر آزار آن حضرت پس به درستى که خدا یاور و مددکار پیغمبران است و جبرئیل و شایستۀ مؤمنان - که به اتّفاق خاصّه و عامّه امیر المؤمنین است- مددکار اویند و تمام ملائکه بعد از این یاور اویند، شاید پروردگار او اگر طلاق دهد شما را آنکه بدل شما به او عطا کند زنانى چند بهتر از شماها که مسلمانان باشند و ایمان آورندگان باشند و نمازگزارندگان و فرمانبرداران باشند و توبه کنندگان و عبادت کنندگان و روزه داران باشند، و بعضى شوهر دیدگان و بعضى دختران باکره باشند»

پس حق تعالى براى دفع استبعاد جاهلان که نگویند که چون تواند بود که زنان پیغمبر کافر و منافق باشند مثلى براى ایشان بیان فرمود و کفر ایشان را در آن مثل بر هر عاقل هویدا گردانیدچنانکه بعد از این آیات فرموده است که: ضَرَبَ اَللّهُ مَثَلاً لِلَّذِینَ کَفَرُوا اِمْرَأَتَ نُوحٍ وَ اِمْرَأَتَ لُوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَیْنِ فَخانَتاهُما فَلَمْ یُغْنِیا عَنْهُما مِنَ اَللّهِ شَیْئاً وَ قِیلَ اُدْخُلاَ اَلنّارَ مَعَ اَلدّاخِلِینَ {سوره تحریم آیه ١٠} یعنى: «بیان کرد خدا مثلى براى آنان که کافر شدند و آن مثل حال زن نوح و زن لوط است که بودند آن دو زن در زیر فرمان دو بندۀ شایستۀ از بندگان ما پس خیانت کردند با آن دو بنده به نفاق و کفر، پس دفع نکردند آن دو پیغمبر از ایشان از عذاب خدا چیزى را و گفته خواهد شد در روز قیامت یا گفته شود به ایشان در عالم برزخ که: داخل شوید در آتش جهنم با کافران دیگر که داخل مى شوند» و على بن ابراهیم روایت کرده است که: یک خیانت ایشان بیرون رفتن عایشه بود با طلحه و زبیر به سوى بصره به جنگ امیر المؤمنین علیه السّلام و حضرت صاحب الامر عایشه را زنده خواهد کرد و براى این حد خواهد زد

مؤلف گوید که: حق تعالى در این آیات کریمه کفر و نفاق عایشه و حفصه و اتفاق ایشان را بر ایذا و اضرار حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله و سلّم بر وجهى ظاهر و هویدا گردانیده که بر هیچ عاقل مستور و مخفى نیست و در نهایت صراحت این آیات در کفر ایشان است.

زمخشرى و فخر رازى با نهایت تعصب و عناد گفته اند که: در این دو تمثیل که حق تعالى در این آیه و آیۀ بعد از این در باب زن فرعون بیان کرده کنایۀ عظیمى است به دو مادر مؤمنان به سبب آنچه از ایشان صادر شد از اتّفاق بر آزار آن حضرت و افشاى راز آن حضرت نمودن و حق تعالى در این مثلها بیان آن نموده که با وجود کفر و نفاق روابط نسبى و سببى نفع نمى بخشد هر چند انتساب به اشرف خلق که پیغمبرانند بوده باشد؛ و با وجود ایمان، انتساب به کافران ضرر نمى رساند هر چند کافرى مانند فرعون بوده باشد

حیات القلوب، جلد ۴ صفحه ١۵۶۵، چاپ انتشارات سرور

رسول الله (صلی الله علیه و آله) در حدیث متواتر و متفق علیه ثقلین فرمود:

إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ اَلثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا وَ مَنْ تَمَسَّکَ بِعِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی کَانَ مِنَ اَلْفَائِزِینَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُمْ کَانَ مِنَ اَلْهَالِکِینَ

من دو شیء گران‌بها در میان شما به جای می‌گذارم، کتاب خدا و خاندانم اهل‌بیتم، تا زمانی که به این دو چنگ زنید هرگز گمراه نمی‌شوید. هر کس پس از من به خاندانم تمسّک جوید از رستگاران است، و آنکه از آنان سرپیچی کند از هلاک‌شدگان است

کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، صفحه ٢٢۶، چاپ انتشارات دلیل ما

کانال تلگرام:
Telegram.me/iman_ansarifar

رسول الله (صلی الله علیه و آله) در حدیث متواتر و متفق علیه ثقلین فرمود:

إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ اَلثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا وَ مَنْ تَمَسَّکَ بِعِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی کَانَ مِنَ اَلْفَائِزِینَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُمْ کَانَ مِنَ اَلْهَالِکِینَ

من دو شیء گران‌بها در میان شما به جای می‌گذارم، کتاب خدا و خاندانم اهل‌بیتم، تا زمانی که به این دو چنگ زنید هرگز گمراه نمی‌شوید. هر کس پس از من به خاندانم تمسّک جوید از رستگاران است، و آنکه از آنان سرپیچی کند از هلاک‌شدگان است

کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، صفحه ٢٢۶، چاپ انتشارات دلیل ما

کانال تلگرام:
Telegram.me/iman_ansarifar

علامه محمد باقر مجلسی (رضوان الله علیه) در کتاب شریف "بحارالانوار" پیرامون حد غلو در حق پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) می‌نویسد:

اعلم أن الغلو فی النبی والائمة: إنما یکون بالقول بالوهیتهم أو بکونهم شرکاء لله تعالى فی المعبودیة أو فی الخلق والرزق أو أن الله تعالى حل فیهم أو اتحد بهم ، أو أنهم یعلمون الغیب بغیر وحی أو إلهام من الله تعالى أو بالقول فی الائمة: أنهم کانوا أنبیآء أو القول بتناسخ أرواح بعضهم إلى بعض، أو القول بأن معرفتهم تغنی عن جمیع الطاعات ولا تکلیف معها بترک المعاصی. والقول بکل منها إلحاد وکفر وخروج عن الدین کما دلت علیه الادلة العقلیة والایات والاخبار السالفة وغیرها، وقد عرفت أن الائمة: تبرؤوا منهم و حکموا بکفرهم وأمروا بقتلهم، وإن قرع سمعک شئ من الاخبار الموهمة لشئ من ذلک فهى إما مأولة أو هی من مفتریات الغلاة

باید توجه داشت که غلو در مورد پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ائمه (علیهم السلام) به این است که: قائل به خدایی آن‌ها و شریک بودنشان با خداوند در معبود بودن بشویم، یا مدعی شراکت آن‌ها با حق تعالی در آفرینش و رزق گردیم، و یا مدعی شویم خداوند متعال در آن‌ها حلول کرده، یا با ایشان متحد شده است. و یا بگوییم آن‌ها بدون وحی یا الهام به طور مستقل علم غیب دارند، یا اینکه بگوییم ائمه (علیهم السلام) پیامبرند، یا قائل به تناسخ روح بعضی از آن‌ها در بعضی دیگر شویم، و یا اینکه بگوییم معرفت ائمه (علیهم السلام) ما را از تمام واجبات و تکالیف بی نیاز می‌کند و با داشتن معرفت آنها، دیگر موظف به ترک گناهان نیستیم. اعتقاد به هر یک از این مطالب کفر و الحاد و خروج از دین است، چنانچه دلایل عقلی و آیات قرآن کریم و روایاتی که از نظر گذشت شاهد بر این است، و ثابت شد که ائمه (علیهم السلام) از چنین اشخاصی برائت جسته و حکم به کفر و امر بر قتل آن‌ها نموده‌اند. اگر خبری را که اشاره به چنین مطالبی داشته باشد شنیدید، یا باید برایش تأویل صحیح جست و یا باید گفت که غالیان آن خبر را ساخته‌اند (چرا که خلاف اعتقادات قطعی است)

بحارالانوار، جلد ٢۵ صفحه ۳۴۶، چاپ دار إحیاء التراث العربی

شیخ طوسی رحمه الله (از علمای بزرگ و مشهور شیعه - متوفای ۴۶۰ هجری قمری) در کتاب "الأمالی" با سند صحیح می‌نویسد:

وَ عَنْهُ، قَالَ: أَخْبَرَنَا اَلْحُسَیْنُ بْنُ عُبَیْدِ اَللَّهِ، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى اَلْعَطَّارُ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِی، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ اَلْعَبَّاسِ بْنِ مَعْرُوفٍ، عَنْ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ، قَالَ: قَالَ اَلصَّادِقُ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ): اِحْذَرُوا عَلَى شَبَابِکُمْ اَلْغُلاَةَ لاَ یُفْسِدُونَهُمْ، فَإِنَّ اَلْغُلاَةَ شَرُّ خَلْقِ اَللَّهِ، یُصَغِّرُونَ عَظَمَةَ اَللَّهِ، وَ یَدَّعُونَ اَلرُّبُوبِیَّةَ لِعِبَادِ اَللَّهِ، وَ اَللَّهِ إِنَّ اَلْغُلاَةَ شَرٌّ مِنَ اَلْیَهُودِ وَ اَلنَّصٰارىٰ وَ اَلْمَجُوسَ وَ اَلَّذِینَ أَشْرَکُوا. ثُمَّ قَالَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ): إِلَیْنَا یَرْجِعُ اَلْغَالِی فَلاَ نَقْبَلُهُ، وَ بِنَا یَلْحَقُ اَلْمُقَصِّرُ فَنَقْبَلُهُ. فَقِیلَ لَهُ: کَیْفَ ذَلِکَ، یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ قَالَ: لِأَنَّ اَلْغَالِیَ قَدِ اِعْتَادَ تَرْکَ اَلصَّلاَةِ وَ اَلزَّکَاةِ وَ اَلصِّیَامِ وَ اَلْحَجِّ، فَلاَ یَقْدِرُ عَلَى تَرْکِ عَادَتِهِ، وَ عَلَى اَلرُّجُوعِ إِلَى طَاعَةِ اَللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ) أَبَداً، وَ إِنَّ اَلْمُقَصِّرُ إِذَا عَرَفَ عَمِلَ وَ أَطَاعَ

امام صادق(علیه السلام) فرمود: نسبت به جوانان خود از غالیان بر حذر باشید که آنان را به فساد نکشانند، زیرا غالیان بدترین آفریده‌های خداوند هستند که عظمت خداوند متعال را کوچک مى‌سازند و براى بندگان خدا ادّعاى روبیّت مى‌کنند، به خدا سوگند که غالیان از یهودیان و مسیحیان و زرتشتیان و بت‌ پرستان بدتر هستند. و کسانی که [برای خدا] شریک قائل شدند. سپس امام صادق(علیه السلام) فرمودند: غالی به سوی ما باز می‌گردد ولی ما او را نمى‌پذیریم و مُقَصِّر (کسی که کوتاهی کرده) به سوی ما می‌آید و ما او را مى‌پذیریم. به حضرت عرض شد؟ اى فرزند پیامبر! این چگونه است‌؟ فرمودند: زیرا که غالی به ترک نماز و زکات و روزه و حجّ‌ خو گرفته و هرگز توانایى فرونهادن عادتش و بازگشت به فرمانبرى از خداوند را ندارد. ولی مقصّر وقتی که آگاه شود، انجام داده و فرمان مى‌برد

الأمالی، صفحه ۶۵٠، چاپ دار الثقافة