با اینکه در روایات تصریح شده است که کسی را
با اهلبیت (علیهم السلام) قیاس نکنید، عده‌ای جاهل افراد عادی را با معصومین (علیهم السلام) قیاس کرده و آنان را با الفاظی مانند علی زمان، حسین زمان و... خطاب می‌کنند.
یا فلان حادثه‌ای که در فلان مکان اتفاق افتاده را با واقعه کربلا قیاس کرده و کشته شدگان آن حادثه را علی اکبر زمان، رقیه زمان و... می‌نامند.
شکی نیست اینگونه قیاس‌ها ناشی از عدم معرفت این افراد به مقام والای معصومین (علیهم السلام) است، و إلا اگر ذره‌ای با مقامات و شئونات خاندان وحی آشنا بودند دچار چنین خطای بزرگی نمی‌شدند.
در ادامه چند روایت را در این زمینه ذکر می‌کنم، تا چشمان حق بین مؤمنین، به گوشه‌ای از مقامات خاندان وحی (علیهم السلام) روشن شود
مرحوم شریف رضی (رضوان الله علیه) در کتاب ارزشمند "نهج البلاغه" از امیرالمومنین (علیه السلام) چنین نقل می‌کند:
زَرَعُوا الْفُجُورَ وَ سَقَوْهُ الْغُرُورَ وَ حَصَدُوا الثُّبُورَ. لَا یُقَاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ أَحَدٌوَ لَا یُسَوَّى بِهِمْ مَنْ جَرَتْ نِعْمَتُهُمْ عَلَیْهِ أَبَداً، هُمْ أَسَاسُ الدِّینِ وَ عِمَادُ الْیَقِینِ إِلَیْهِمْ یَفِیءُ الْغَالِی وَ بِهِمْ یُلْحَقُ التَّالِی وَ لَهُمْ خَصَائِصُ حَقِّ الْوِلَایَةِ وَ فِیهِمُ الْوَصِیَّةُ وَ الْوِرَاثَةُ. الْآنَ إِذْ رَجَعَ الْحَقُّ إِلَى أَهْلِهِ وَ نُقِلَ إِلَى مُنْتَقَلِهِ
مخالفان حق (ابوبکر، عمر و عثمان) بذر نافرمانی و انحراف پاشیدند، و آب فریب پای آن ریختند، و بدبختی و سقوط درو کردند. با آل محمد که درود خداوند بر او و آل او باد؛ احدی از این امت را نمی‌توان مقایسه کرد، و هیچ‌گاه آنان را که نعمت آل محمد (علیهم السلام) به طور دائم بر آنان جاری است نمی‌شود هم‌پایه آنان دانست. آنان پایه دین و ستون یقیناند. افراط‌گرایان به آنان باز گردند، و عقب‌مانده‌ها به ایشان رسند [تا هدایت شوند]، ویژگی‌های حق ولایت مخصوص آنان، و وصیت و ارث پیامبر (صلی الله علیه و آله) خاص ایشان است. اکنون [با قبول ولایت من] حق به حق‌دار رسیده، و خلافت به جایگاه خودش بازگشته است
نهج البلاغة، صفحه ۴۷، چاپ دار الکتاب المصری
شیخ صدوق (رضوان الله علیه) نیز در کتاب "عیون أخبار الرضا علیه السلام" از امیرالمومنین (علیه السلام) چنین نقل می‌کند:
نَحْنُ أَهْلَ الْبَیْتِ لَا یُقَاسُ بِنَا أَحَدٌفِینَا نَزَلَ الْقُرْآنُ وَ فِینَا مَعْدِنُ الرِّسَالَةِ
ما اهل بیتى هستیم که هیچ کس با ما سنجیده نمى شود، قرآن در میان ما نازل شده و خاستگاه رسالت در میان ماست
عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، جلد ۲ صفحه ۳۱۰، چاپ مرکز أهل الذکر لنشر تراث أهل البیت علیهم السلام
همچنین طبری شیعی در کتاب "نوادر المعجزات" در حدیثی مفصل از وجود مقدس امام باقر (علیه السلام) چنین نقل کرده است:
یَا جَابِرُ إِنَّا أَهْلَ اَلْبَیْتِ لاَ یُقَاس بِنَا أَحَدٌ مَنْ قَاسَ بِنَا أَحَداً مِنَ اَلْبَشَرِ فَقَدْ کَفَرَ
ای جابر، به درستی که با ما اهل بیت (علیهم السلام) احدی قابل قیاس نمی‌شود، پس هر کس شخصی را با ما مقایسه کند، همانا کافر شده است
نوادر المعجزات، صفحه ۲۶۷، چاپ منشورات دلیل ما
امام صادق (علیه السلام) نیز به عَبّاد بن صُهَیب فرمودند:
نَحْنُ أَهْلَ اَلْبَیْتِ لاَ یُقَاسُ بِنَا أَحَدٌ
ما اهل بیتی هستیم که کسی با ما مقایسه نمی‌شود
علل الشرائع، صفحه ۱۷۶، چاپ دار المرتضی
