مکتوبات ایمان انصاری فر

سُلیم بن قیس هلالی رضوان الله علیه (از اصحاب خاص امیرالمومنین علیه السلام - متوفای ۷۶ هجری قمری) در کتاب معتبرش می‌نویسد:

...قَالَ: رَحِمَ اللَّهُ سَلْمَانَ وَ أَبَا ذَرٍّ وَ الْمِقْدَادَ، مَا کَانَ أَعْرَفَهُمْ بِهِمَا وَ أَشَدَّ بَرَاءَتَهُمْ مِنْهُمَا وَ لَعَنْتَهُمْ لَهُمَا ...

امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود: خداوند سلمان و اباذر و مقداد را رحمت کند، آن‌ها چه خوب آن دو نفر (ابوبکر و عمر) را می‌شناختند، و برائتشان از آن دو و لعنتشان نسبت به آنان شدید بود

کتاب سلیم بن قیس الهلالی، جلد ۱ صفحه ۹۲۱، چاپ انتشارات دلیل ما
ترجمه کتاب سلیم بن قیس هلالی، صفحه ۶۶۱، چاپ انتشارات دلیل ما

شیخ صدوق (رحمه الله) در کتاب شریف "کمال الدین" می‌نویسد:

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْوَرَّاقُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ سَعْدٍ اَلْأَشْعَرِیِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی مُحَمَّدٍ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنِ اَلْخَلَفِ مِنْ بَعْدِهِ فَقَالَ لِی مُبْتَدِئاً یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمْ یُخَلِّ اَلْأَرْضَ مُنْذُ خَلَقَ آدَمَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ لاَ یُخَلِّیهَا إِلَى أَنْ تَقُومَ اَلسَّاعَةُ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بِهِ یَدْفَعُ اَلْبَلاَءَ عَنْ أَهْلِ اَلْأَرْضِ وَ بِهِ یُنَزِّلُ اَلْغَیْثَ وَ بِهِ یُخْرِجُ بَرَکَاتِ اَلْأَرْضِقَالَ فَقُلْتُ لَهُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَمَنِ اَلْإِمَامُ وَ اَلْخَلِیفَةُ بَعْدَکَ فَنَهَضَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ مُسْرِعاً فَدَخَلَ اَلْبَیْتَ ثُمَّ خَرَجَ وَ عَلَى عَاتِقِهِ غُلاَمٌ کَأَنَّ وَجْهَهُ اَلْقَمَرُ لَیْلَةَ اَلْبَدْرِ مِنْ أَبْنَاءِ اَلثَّلاَثِ سِنِینَ فَقَالَ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ لَوْ لاَ کَرَامَتُکَ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى حُجَجِهِ مَا عَرَضْتُ عَلَیْکَ اِبْنِی هَذَاإِنَّهُ سَمِیُّ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ کَنِیُّهُ اَلَّذِی یَمْلَأُ اَلْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ مَثَلُهُ فِی هَذِهِ اَلْأُمَّةِ مَثَلُ اَلْخَضِرِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ مَثَلُهُ مَثَلُ ذِی اَلْقَرْنَیْنِ وَ اَللَّهِ لَیَغِیبَنَّ غَیْبَةً لاَ یَنْجُو فِیهَا مِنَ اَلْهَلَکَةِ إِلاَّ مَنْ ثَبَّتَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى اَلْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فِیهَا لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِیلِ فَرَجِهِفَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ فَقُلْتُ لَهُ یَا مَوْلاَیَ فَهَلْ مِنْ عَلاَمَةٍ یَطْمَئِنُّ إِلَیْهَا قَلْبِی فَنَطَقَ اَلْغُلاَمُ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ فَصِیحٍ فَقَالَ أَنَا بَقِیَّةُ اَللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ اَلْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ فَلاَ تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَیْنٍ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ فَخَرَجْتُ مَسْرُوراً فَرِحاً فَلَمَّا کَانَ مِنَ اَلْغَدِ عُدْتُ إِلَیْهِ - فَقُلْتُ لَهُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ لَقَدْ عَظُمَ سُرُورِی بِمَا مَنَنْتَ بِهِ عَلَیَّ فَمَا اَلسُّنَّةُ اَلْجَارِیَةُ فِیهِ مِنَ اَلْخَضِرِ وَ ذِی اَلْقَرْنَیْنِ فَقَالَ طُولُ اَلْغَیْبَةِ یَا أَحْمَدُ قُلْتُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وَ إِنَّ غَیْبَتَهُ لَتَطُولُ قَالَ إِی وَ رَبِّی حَتَّى یَرْجِعَ عَنْ هَذَا اَلْأَمْرِ أَکْثَرُ اَلْقَائِلِینَ بِهِوَ لاَ یَبْقَى إِلاَّ مَنْ أَخَذَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَهْدَهُ لِوَلاَیَتِنَا وَ کَتَبَ فِی قَلْبِهِ اَلْإِیمَانَ وَ أَیَّدَهُ بِرُوحٍ مِنْهُ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ هَذَا أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ وَ سِرٌّ مِنْ سِرِّ اَللَّهِ وَ غَیْبٌ مِنْ غَیْبِ اَللَّهِ: فَخُذْ مٰا آتَیْتُکَ وَ اُکْتُمْهُ وَ کُنْ مِنَ اَلشّٰاکِرِینَ تَکُنْ مَعَنَا غَداً فِی عِلِّیِّینَ

احمد بن اسحاق قمی‌می‌گوید: بر امام عسکرى (علیه السلام) وارد شدم و مى‌خواستم از جانشین پس از ایشان سوال کنم. امام عسکری (علیه السلام) آغاز به سخن کردند و فرمودند: اى احمد بن اسحاق، خداى تعالى از زمان آدم (علیه السلام) زمین را خالى از حجّت نگذاشته است و تا روز قیامت نیز خالى از حجّت نخواهد گذاشت، به واسطۀ اوست که بلا را از اهل زمین دفع مى‌کند، و به خاطر اوست که باران مى‌فرستد و برکات زمین را بیرون مى‌آورد. احمد بن اسحاق می‌گوید عرض کردم: اى فرزند رسول خدا، امام و جانشین پس از شما کیست‌؟ حضرت شتابان برخاست و داخل خانه شد و سپس برگشت در حالى که بر شانه‌اش کودکى سه ساله بود که صورتش مانند ماه شب چهارده مى‌درخشید، فرمود: اى احمد بن اسحاق! اگر نزد خداى تعالى و حجّت‌هاى او گرامى نبودى این فرزندم را به تو نشان نمی‌دادم، او همنام و هم‌ کنیۀ رسول الله (صلّى اللّٰه علیه و آله) است، کسى است که زمین را پر از عدل و داد مى‌کند همچنان که پر از ظلم و جور شده باشد. اى احمد بن اسحاق! مَثَل او در این امّت مَثَل خضر و ذوالقرنین است، والله او غیبتى طولانى خواهد داشت که هیچ کس در آن نجات نمى‌یابد، مگر کسى که خداى تعالى او را در اعتقاد به امامت [امام زمان] ثابت بدارد و در دعاء به تعجیل فرج موفّق سازد. احمد بن اسحاق می‌گوید گفتم: اى مولاى من، آیا نشانه‌اى هست که قلبم بدان مطمئن شود؟ آن کودک به زبان عربى فصیح به سخن درآمد و فرمود: أنَا بَقِیَّةُ اَللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ اَلْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِمْ (من ذخیره خداوند در زمین و انتقام گیرنده از دشمنانش هستم). اى احمد بن اسحاق! پس از مشاهده [دیگر] جستجوى نشانه مکن! احمد بن اسحاق می‌گوید: من شاد و خرّم بیرون آمدم و فرداى آن روز به نزد امام عسکرى (علیه السلام) بازگشتم و گفتم: اى فرزند رسول خدا! شادى من به واسطۀ منّتى که بر من نهادید بسیار است، بفرمائید آن سنّتى که از خضر و ذوالقرنین دارد چیست‌؟ فرمود: اى احمد! غیبت طولانى، گفتم: اى فرزند رسول خدا! آیا غیبت او به طول خواهد انجامید؟ فرمود: به خدا سوگند چنین است، تا به غایتى که اکثر معتقدین به او بازگردندو باقى نماند مگر کسى که خداى تعالى عهد و پیمان ولایت ما را از او گرفته و ایمان را در دلش نگاشته و با روحى از جانب خود مؤیّد کرده باشد. اى احمد بن اسحاق! این [غیبت] امرى از امر الهى و سرّى از سرّ الهی و غیبى از غیب الهی است، آنچه به تو عطا کردم بگیر و پنهان کن و از شاکرین باش، تا فردا [ی قیامت] با ما در علّیّین باشى

کمال الدین و تمام النعمة، جلد ٢ صفحه ٢۶٧، چاپ مرکز أهل الذکر لنشر تراث أهل البیت علیهم السلام

محقق کتاب "کمال الدین" شیخ احمد ماحوزی درباره سند روایت می‌نویسد:

و سنده صحیح، رجاله ثقات أجلاء عیون

همچنین علامه مجلسی (رحمه الله) در کتاب "حق الیقین" می‌نویسد:

و شیخ صدوق محمد بن بابویه به سند صحیحاز احمد بن اسحاق روایت کرده است...

حق الیقین، صفحه ۴۹۰، چاپ سرور

می‌گویم:
طبق فرمایش امام عسکری (علیه السلام) تنها راه نجاتاز فتنه‌های دوران غیبت، ثابت قدم بودن در امامت حضرت صاحب الأمر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، و دعا برای تعجیل فرج ایشان است.

اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

با اینکه در روایات تصریح شده است که کسی را با اهلبیت (علیهم السلام) قیاس نکنید، عده‌ای جاهل افراد عادی را با معصومین (علیهم السلام) قیاس کرده و آنان را با الفاظی مانند علی زمان، حسین زمان و... خطاب می‌کنند.

یا فلان حادثه‌ای که در فلان مکان اتفاق افتاده را با واقعه کربلا قیاس کرده و کشته شدگان آن حادثه را علی اکبر زمان، رقیه زمان و... می‌نامند.

شکی نیست اینگونه قیاس‌ها ناشی از عدم معرفت این افراد به مقام والای معصومین (علیهم السلام) است، و إلا اگر ذره‌ای با مقامات و شئونات خاندان وحی آشنا بودند دچار چنین خطای بزرگی نمی‌شدند.

در ادامه چند روایت را در این زمینه ذکر می‌کنم، تا چشمان حق بین مؤمنین، به گوشه‌ای از مقامات خاندان وحی (علیهم السلام) روشن شود

مرحوم شریف رضی (رضوان الله علیه) در کتاب ارزشمند "نهج البلاغه" از امیرالمومنین (علیه السلام) چنین نقل می‌کند:

زَرَعُوا الْفُجُورَ وَ سَقَوْهُ الْغُرُورَ وَ حَصَدُوا الثُّبُورَ. لَا یُقَاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ أَحَدٌوَ لَا یُسَوَّى بِهِمْ مَنْ جَرَتْ نِعْمَتُهُمْ عَلَیْهِ أَبَداً، هُمْ أَسَاسُ الدِّینِ وَ عِمَادُ الْیَقِینِ إِلَیْهِمْ یَفِی‏ءُ الْغَالِی وَ بِهِمْ یُلْحَقُ التَّالِی وَ لَهُمْ خَصَائِصُ حَقِّ الْوِلَایَةِ وَ فِیهِمُ الْوَصِیَّةُ وَ الْوِرَاثَةُ. الْآنَ إِذْ رَجَعَ الْحَقُّ إِلَى أَهْلِهِ وَ نُقِلَ إِلَى مُنْتَقَلِهِ

مخالفان حق (ابوبکر، عمر و عثمان) بذر نافرمانی و انحراف پاشیدند، و آب فریب پای آن ریختند، و بدبختی و سقوط درو کردند. با آل محمد که درود خداوند بر او و آل او باد؛ احدی از این امت را نمی‌توان مقایسه کرد، و هیچ‌گاه آنان را که نعمت آل محمد (علیهم السلام) به طور دائم بر آنان جاری است نمی‌شود هم‌پایه آنان دانست. آنان پایه دین و ستون یقین‌‏اند. افراط‌گرایان به آنان باز گردند، و عقب‌مانده‌ها به ایشان رسند [تا هدایت شوند]، ویژگی‌های حق ولایت مخصوص آنان، و وصیت و ارث پیامبر (صلی الله علیه و آله) خاص ایشان است. اکنون [با قبول ولایت من] حق‏ به حق‌دار رسیده، و خلافت به جایگاه خودش بازگشته است

نهج البلاغة، صفحه ۴۷، چاپ دار الکتاب المصری

شیخ صدوق (رضوان الله علیه) نیز در کتاب "عیون أخبار الرضا علیه السلام" از امیرالمومنین (علیه السلام) چنین نقل می‌کند:

نَحْنُ أَهْلَ الْبَیْتِ لَا یُقَاسُ بِنَا أَحَدٌفِینَا نَزَلَ الْقُرْآنُ وَ فِینَا مَعْدِنُ الرِّسَالَةِ

ما اهل بیتى هستیم که هیچ کس با ما سنجیده نمى ‏شود، قرآن در میان ما نازل شده و خاستگاه رسالت در میان ماست

عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، جلد ۲ صفحه ۳۱۰، چاپ مرکز أهل الذکر لنشر تراث أهل البیت علیهم السلام

همچنین طبری شیعی در کتاب "نوادر المعجزات" در حدیثی مفصل از وجود مقدس امام باقر (علیه السلام) چنین نقل کرده است:

یَا جَابِرُ إِنَّا أَهْلَ اَلْبَیْتِ لاَ یُقَاس بِنَا أَحَدٌ مَنْ قَاسَ بِنَا أَحَداً مِنَ اَلْبَشَرِ فَقَدْ کَفَرَ

ای جابر، به ‌درستی که با ما اهل بیت (علیهم السلام) احدی قابل قیاس نمی‌شود، پس هر کس شخصی را با ما مقایسه کند، همانا کافر شده است

نوادر المعجزات، صفحه ۲۶۷، چاپ منشورات دلیل ما

امام صادق (علیه السلام) نیز به عَبّاد بن صُهَیب فرمودند:

نَحْنُ أَهْلَ اَلْبَیْتِ لاَ یُقَاسُ بِنَا أَحَدٌ

ما اهل بیتی هستیم که کسی با ما مقایسه نمی‌شود

علل الشرائع، صفحه ۱۷۶، چاپ دار المرتضی

رسول الله (صلی الله علیه و آله) در حدیث متواتر و متفق علیه ثقلین فرمود:

إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ اَلثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا وَ مَنْ تَمَسَّکَ بِعِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی کَانَ مِنَ اَلْفَائِزِینَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُمْ کَانَ مِنَ اَلْهَالِکِینَ

من دو شیء گران‌بها در میان شما به جای می‌گذارم، کتاب خدا و خاندانم اهل‌بیتم، تا زمانی که به این دو چنگ زنید هرگز گمراه نمی‌شوید. هر کس پس از من به خاندانم تمسّک جوید از رستگاران است، و آنکه از آنان سرپیچی کند از هلاک‌شدگان است

کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، صفحه ٢٢۶، چاپ انتشارات دلیل ما

کانال تلگرام:
Telegram.me/iman_ansarifar

رسول الله (صلی الله علیه و آله) در حدیث متواتر و متفق علیه ثقلین فرمود:

إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ اَلثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا وَ مَنْ تَمَسَّکَ بِعِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی کَانَ مِنَ اَلْفَائِزِینَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُمْ کَانَ مِنَ اَلْهَالِکِینَ

من دو شیء گران‌بها در میان شما به جای می‌گذارم، کتاب خدا و خاندانم اهل‌بیتم، تا زمانی که به این دو چنگ زنید هرگز گمراه نمی‌شوید. هر کس پس از من به خاندانم تمسّک جوید از رستگاران است، و آنکه از آنان سرپیچی کند از هلاک‌شدگان است

کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، صفحه ٢٢۶، چاپ انتشارات دلیل ما

کانال تلگرام:
Telegram.me/iman_ansarifar

رسول الله (صلی الله علیه و آله) در حدیث متواتر و متفق علیه ثقلین فرمود:

إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ اَلثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا وَ مَنْ تَمَسَّکَ بِعِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی کَانَ مِنَ اَلْفَائِزِینَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُمْ کَانَ مِنَ اَلْهَالِکِینَ

من دو شیء گران‌بها در میان شما به جای می‌گذارم، کتاب خدا و خاندانم اهل‌بیتم، تا زمانی که به این دو چنگ زنید هرگز گمراه نمی‌شوید. هر کس پس از من به خاندانم تمسّک جوید از رستگاران است، و آنکه از آنان سرپیچی کند از هلاک‌شدگان است

کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، صفحه ٢٢۶، چاپ انتشارات دلیل ما

کانال تلگرام:
Telegram.me/iman_ansarifar

ابن کثیر دمشقی (از علماء، مفسرین و مورخین بزرگ و مشهور اهل سنت - متوفای ۷۷۴ هجری قمری) در تفسیرش می‌نویسد:

ومَنْ خَوَاصِّ خدیجة، رضی الله عنها: أنه لم تسوءه قَطُّ، وَلَمْ تُغَاضِبْهُ، وَلَمْ یَنَلْهَا مِنْهُ إِیلَاءٌ، وَلَا عُتْبٌ قَطُّ، وَلَا هَجْرٌ، وَکَفَى بِهَذِهِ مَنْقَبَةٌ وَفَضِیلَةٌ. وَمِنْ خَوَاصِّهَا: أَنَّهَا أَوَّلُ امْرَأَةٍ آمَنَتْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ

و از ویژگی‌های حضرت خدیجه(سلام الله علیها) آن است که وی هرگز به پیامبر (صلی الله علیه و آله) اسائه ادب نکرد و هرگز وی را خشمگین نساخت، و پیامبر (صلی الله علیه و آله) هرگز نسبت به وی ایلاء (ترک رابطه زناشویی) و سرزنش و قهر و دوری روا نداشتند. و این برای فضیلت و منقبت وی کافی است. از ویژگی‌های ایشان آن است که اولین زن از این امت می‌باشد که به خداوند و پیامبر ایمان آورد

تفسیر القرآن العظیم، جلد ۶ صفحه ۴۰۴، چاپ دار الطیبة

در جریان ازدواج مولا امیرالمومنین (علیه السلام) با حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، وقتی حضرت اُمِّ سَلَمه (رضی الله عنها) موضوع خواستگاری را با رسول الله (صلی الله علیه و آله) مطرح می‌کند، می‌فرماید:

قُلْنَ فَدَیْنَاکَ بِآبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا یَا رَسُولَ اَللَّهِ قَدِ اِجْتَمَعْنَا لِأَمْرٍ لَوْ أَنَّ خَدِیجَةَ فِی اَلْأَحْیَاءِ لَقَرَّتْ بِذَلِکَ عَیْنُهَا قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ فَلَمَّا ذَکَرْنَا خَدِیجَةَ بَکَى رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ثُمَّ قَالَ خَدِیجَةُ وَ أَیْنَ مِثْلُ خَدِیجَةَصَدَّقَتْنِی حِینَ کَذَّبَنِی اَلنَّاسُ وَ وَازَرَتْنِی عَلَى دِینِ اَللَّهِ وَ أَعَانَتْنِی عَلَیْهِ بِمَالِهَا إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِی أَنْ أُبَشِّرَ خَدِیجَةَ بِبَیْتٍ فِی اَلْجَنَّةِ مِنْ قَصَبِ اَلزُّمُرُّدِ لاَ صَخَبَ فِیهِ وَ لاَ نَصَبَ قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ فَقُلْنَا فَدَیْنَاکَ بِآبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا یَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنَّکَ لَمْ تَذْکُرْ مِنْ خَدِیجَةَ أَمْراً إِلاَّ وَ قَدْ کَانَتْ کَذَلِکَ

پدران و مادرمان به فداى تو‌‌‌ای رسول الله، ما براى موضوعى نزد تو آمده‌ایم که اگر خدیجه (سلام الله علیها) زنده بود موجب روشنى چشمش مى‌شد. اُمّ‌ِ سَلَمه مى‌گوید: وقتى ما نام خدیجۀ کبرى (سلام الله علیها) را بردیم آن حضرت گریان شد و فرمود: مثل خدیجه (سلام الله علیها) پیدا نخواهد شد. خدیجه (سلام الله علیها) در آن هنگام که مردم مرا تکذیب کردند، مرا تصدیق نمود، و مرا با ثروت خود [براى پیشرفت دین خدا] یارى نمود. خداوند به من دستور داد خدیجه (سلام الله علیها) را به قصر زمرّدى که در بهشت دارد و هیچ رنج و زحمتى در آن نیست بشارت دهم. اُمّ‌ِ سَلَمه مى‌گوید: گفتم: پدران و مادرمان به فداى تو باد! آرى، خدیجه همین طور بود که مى‌فرمایید

کشف الغمة فی معرفة الأئمة، جلد ۱ صفحه ۶۴۳، چاپ المجمع العالمی‌لأهل البیت
بحارالانوار، جلد ۴۳ صفحه ۱۳۱، چاپ دار إحیاء التراث العربی

سلیمان بن عبدالوهاب (از علمای اهل سنت - متوفای ۱۲۱۰ هجری قمری) در کتاب "الصواعِقُ الإلهیَّة" خطاب به برادر گمراهش محمد بن عبدالوهاب می‌نویسد:

إنّ هذه الأمور حدثت من قبل زمن الإمام أحمد فی زمان أئمة الإسلام وأنکرها من أنکرها منهم ولا زالت حتی ملأت بلاد الإسلام کلّها وفعلت هذه الأفاعیل کلّها التی تکفّرون بها، ولم یرو عن أحد من أئمة المسلمین أنّهم کفّروا بذلک، ولا قالوا: هؤلاء مرتدّون، ولا أمروا بجهادهم، ولا سمّوا بلاد المسلمین بلاد شرک وحرب، کما قلتم أنتم بل کفّرتم من لم یکفّر بهذه الأفاعیل، وإن لم یفعلهاأیظنّون أنّ هذه الأمور من الوسائط التی فی العبارة الذی یکفّر فاعلها إجماعاً، وتمضی قرون الأئمة من ثمان مائة عامّ ومع هذا لم یرو عن عالم من علماء المسلمین أنّها کفر بل ما یظنّ هذا عاقل بل واللّه لازم قولکم: إنّ جمیع الأمّة بعد زمان الإمام أحمد رحمه الله تعالی، علماؤها، وأمراؤها، وعامّتها، کلّهم کفّار، مرتدون، فإنّا للّه وإنّا إلیه راجعون، وا غوثاه إلی اللّه ثمّ وا غوثاه، أم تقولون ـ کما یقول بعض عامّتکم ـ إنّ الحجّة ما قامت إلاّ بکم، وإلاّ قبلکم لم یعرف دین الإسلام

این امور (توسل به پیامبر صلی الله علیه و آله که تو موجب شرک و کفر مسلمانان می‌دانی) قبل از احمد بن حنبل و در زمان پیشوایان اهل سنت هم مطرح بود، جمعی آن را انکار کردند و تا آنجا [این انکار] ادامه داشت که سرزمین‌های مسلمین [از این تفکر] پُر شد ولی [در عین حال مسلمین] این کارهایی که کفر دانسته می‌شدند را انجام می‌دادند. ولی از هیچ یک از پیشوایان اسلام روایت نشده است که مرتکبین این اعمال را کافر و مرتد دانسته، و دستور جهاد با آنها داده باشند، و بلاد مسلمانان را به همان گونه که شما می‌گویید، بلاد شرک و یا دار الحرب (جهاد) نامیده باشند، بلکه شما کسانی را که متوسلین به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را تکفیر نکنند نیز، کافر می‌دانید، گرچه خود به آن حضرت توسل نجویند. آیا معتقدید که علمای اسلام اتفاق نظر دارند که واسطه قرار دادن رسول الله (صلی الله علیه و آله) نزد خدا، موجب کفر می‌شود؟ و [چنین اعتقاد دارید اکنون] که هشتصد سال از زمان ائمه اربعه می‌گذرد، با این وجود از هیچ عالمی‌از علمای اسلام نقل نشده که این امور را کفر دانسته باشند؟ بلکه هیچ [شخص] عاقلی چنین نمی‌پندارد [که شما می‌پندارید]. به خدا سوگند که لازمه سخن تو این است که تمام امّت پیامبر (صلی الله علیه و آله) بعد از زمان احمد بن حنبل، چه علما و چه اُمراء و چه عامه مردم، همه کافر و مرتد هستند. إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّـآ إِلَیْهِ رَ جِعُونَ ! (کنایه از عجیب بودن این سخن) فریاد و هزاران فریاد از این سخنان شما! و یا چنین می‌گویید ـ همانگونه که برخی از عوام شما به زبان می‌آورند- که: قبل از شما کسی دین اسلام را نشناخته است و اسلام راستین توسط شماها معرفی می‌شود

الصواعِقُ الإلهیَّة فی الرَّدِّ علی الوهّابیَّة، صفحه ۱۲۴، چاپ دار ذوالفقار

مقدمه:
فرقه ضاله وهابیت برای انحراف اذهان عمومی‌از قبح تخریب حرم ائمه بقیع (علیهم السلام) و یافتن توجیهی بر تاخیرشان نسبت به تخریب گنبد و بارگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله) ادعا می‌کنند زائده‌ای که روی گنبد مسجد النبی (صلی الله علیه و آله) وجود دارد، قبر شخصی است که تصمیم داشته با مواد منفجره گنبد سبز مسجد را منهدم کند، اما خداوند نخواسته چنین اتفاقی بیفتد و او را مسخ نموده و در همان هنگام صاعقه‌ای از آسمان نازل کرده و او را به گنبد چسبانده و چون پیکر او از گنبد جدا نمی‌شده با پوششی او را در همان جا دفن کرده‌اند

هدف از جعل این خرافه آن است که به مردم القا کنند که وجود گنبد و بارگاه بر قبور امامان شیعه در بقیع کار درست و خوبی نبوده و به همین دلیل به هنگام تخریب آن مکان هیچ اتفاقی نیفتاده و معجزه‌ای هم به وقوع نپیوسته، اما از آن جا که حفظ گنبد و بارگاه حرم رسول الله (صلی الله علیه و آله) موضوع استثنایی و مورد نظر خداوند بوده، چنین اتفاقی افتاده است

اما اصل ماجرا چیست؟
در حقیقت این بر آمدگی پنجره‌ای بوده که بین آسمان و قبر مطهر رسول الله (صلی الله علیه و آله) قرار داشته و هر زمان که در مدینه خشکسالی می‌شده آن را باز و به برکت قبر مطهر آن حضرت، باران بر مردم نازل می‌گردیده است

چنانچه أبو محمد عبد الله بن عبد الرحمن بن الفضل بن بَهرام بن عبد الصمد الدارمی، معروف به دارِمی‌(از علمای بزرگ و مشهور مخالفین - متوفای ۲۵۵ هجری قمری) در کتابش چنین نقل می‌کند:

حَدَّثَنَا أَبُو النُّعْمَانِ، حَدَّثَنَا سَعِیدُ بْنُ زَیْدٍ، حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ مَالِکٍ النُّکْرِیُّ، حَدَّثَنَا أَبُو الْجَوْزَاءِ أَوْسُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ: قُحِطَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ قَحْطًا شَدِیدًا، فَشَکَوْا إِلَى عَائِشَةَ فَقَالَتْ: " انْظُرُوا قَبْرَ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَاجْعَلُوا مِنْهُ کِوًى إِلَى السَّمَاءِ حَتَّى لَا یَکُونَ بَیْنَهُ وَبَیْنَ السَّمَاءِ سَقْفٌ. قَالَ: فَفَعَلُوا، فَمُطِرْنَا مَطَرًا حَتَّى نَبَتَ الْعُشْبُ، وَسَمِنَتِ الْإِبِلُ حَتَّى تَفَتَّقَتْ مِنَ الشَّحْمِ، فَسُمِّیَ عَامَ الْفَتْقِ

ابو الجوزاء اوس بن عبدالله می‌گوید: مردم مدینه دچار قحطی شدیدی شدند، از این مشکل به عایشه شکایت بردند، او گفت: بالای قبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از سقف حجره، دریچه‌ای به سوی آسمان باز کنید تا بین آن و آسمان مانعی نباشد، چنین کردند و به حدی باران بارید که گیاهان رویید و شتران چاق شدند، آن قدر که پوست آن‌ها از چاقی ترک خورد و به همین سبب آن سال را سال ترک نامیدند

سنن الدارمی، جلد ۱ صفحه ۲۲۷، چاپ دار المغنی

سند روایت فوق:

محقق کتاب "حسین سلیم أسد الدارانی" پیرامون سند روایت چنین می‌نویسد:

رجاله ثقات

راویانش مورد اعتماد هستند

همچنین سمهودی (از علمای مشهور مکتب سقیفه) نیز سند روایت را صحیح می‌داند:

روى الدارمی‌فی صحیحهعن أبی الجوزاء قال قحط أهل المدینة قحطا شدیدا فشکوا إلى عائشة...

خلاصة الوفاء بأخبار دار المصطفی، جلد ۲ صفحه ۱۴۱

بعدها باز کردن دریچه جزء سنت مردم مدینه شد و تا زمان سمهودی در قرن نهم نیز ادامه داشت، ولی پس از زمان او تنها جای آن باقی است

وهابیون هم که می‌دانستند دیده شدن چنین کرامتی برای رسول الله (صلی الله علیه و آله) اعتقاد آنان را در مورد توسل و تبرک به پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اولیاء الهی بر باد فنا می‌دهد با منحرف کردن اذهان مردم، برای ترویج عقائد باطلشان چنین داستان سخیفی را سر هم کردند

سوال ساده از جماعت منکر توسل:
عایشه به اندازه شما فرق توحید و شرک را می‌دانست یا نه؟