در جریان ازدواج مولا امیرالمومنین (علیه السلام) با حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، وقتی حضرت اُمِّ سَلَمه (رضی الله عنها) موضوع خواستگاری را با رسول الله (صلی الله علیه و آله) مطرح می‌کند، می‌فرماید:
قُلْنَ فَدَیْنَاکَ بِآبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا یَا رَسُولَ اَللَّهِ قَدِ اِجْتَمَعْنَا لِأَمْرٍ لَوْ أَنَّ خَدِیجَةَ فِی اَلْأَحْیَاءِ لَقَرَّتْ بِذَلِکَ عَیْنُهَا قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ فَلَمَّا ذَکَرْنَا خَدِیجَةَ بَکَى رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ثُمَّ قَالَ
خَدِیجَةُ وَ أَیْنَ مِثْلُ خَدِیجَةَصَدَّقَتْنِی حِینَ کَذَّبَنِی اَلنَّاسُ وَ وَازَرَتْنِی عَلَى دِینِ اَللَّهِ وَ أَعَانَتْنِی عَلَیْهِ بِمَالِهَا إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِی أَنْ أُبَشِّرَ خَدِیجَةَ بِبَیْتٍ فِی اَلْجَنَّةِ مِنْ قَصَبِ اَلزُّمُرُّدِ لاَ صَخَبَ فِیهِ وَ لاَ نَصَبَ قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ فَقُلْنَا فَدَیْنَاکَ بِآبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا یَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنَّکَ لَمْ تَذْکُرْ مِنْ خَدِیجَةَ أَمْراً إِلاَّ وَ قَدْ کَانَتْ کَذَلِکَ
پدران و مادرمان به فداى تو‌‌‌ای رسول الله، ما براى موضوعى نزد تو آمده‌ایم که اگر خدیجه (سلام الله علیها) زنده بود موجب روشنى چشمش مى‌شد. اُمِّ سَلَمه مى‌گوید: وقتى ما نام خدیجۀ کبرى (سلام الله علیها) را بردیم آن حضرت گریان شد و فرمود:
مثل خدیجه (سلام الله علیها) پیدا نخواهد شد. خدیجه (سلام الله علیها) در آن هنگام که مردم مرا تکذیب کردند، مرا تصدیق نمود، و مرا با ثروت خود [براى پیشرفت دین خدا] یارى نمود. خداوند به من دستور داد خدیجه (سلام الله علیها) را به قصر زمرّدى که در بهشت دارد و هیچ رنج و زحمتى در آن نیست بشارت دهم. اُمِّ سَلَمه مى‌گوید: گفتم: پدران و مادرمان به فداى تو باد! آرى، خدیجه همین طور بود که مى‌فرمایید
کشف الغمة فی معرفة الأئمة، جلد ۱ صفحه ۶۴۳، چاپ المجمع العالمی‌لأهل البیت
بحارالانوار، جلد ۴۳ صفحه ۱۳۱، چاپ دار إحیاء التراث العربی
