مکتوبات ایمان انصاری فر

علامه مجلسی (رحمه الله) در کتاب شریف "بحارالانوار" می‌نویسد:

دَعَوَاتُ اَلرَّاوَنْدِیِّ، قَالَ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: عَجَبٌ لِمَنْ یَتَفَکَّرُ فِی مَأْکُولِهِ کَیْفَ لاَ یَتَفَکَّرُ فِی مَعْقُولِهِ فَیُجَنِّبُ بَطْنَهُ مَا یُؤْذِیهِ وَ یُودِعُ صَدْرَهُ مَا یُرْدِیهِ

امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود: عجیب است کسى که درباره خوراکی [جسمش] مى‌اندیشد چگونه درباره فکر [و خوراکی ذهن] خود نمى‌اندیشد؟! شکمش را از آنچه برایش زیان‌بار است پرهیز مى‌دهد، اما نزد سینه خود چیزهایى مى‌سپارد که [قلب و جانش را] نابود می‌کنند

بحارالانوار، جلد ۱ صفحه ۲۱۸، چاپ دار إحیاء التراث العربی

می‌گویم:
این کلام امام حسن مجتبی (علیه السلام) نشان‌دهنده اهمیت پالایش افکار و دوری از عقاید و باورهای غلط است. همانطور که انسان از غذاهای فاسد دوری می‌کند، باید از افکار و عقاید ناسالم که باعث گمراهی‌اش می‌شود نیز دوری کند