علامه محمد باقر مجلسی (رضوان الله علیه) در کتاب شریف "بحارالانوار" پیرامون حد غلو در حق پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) می‌نویسد:
اعلم أن الغلو فی النبی والائمة: إنما یکون بالقول بالوهیتهم أو بکونهم شرکاء لله تعالى فی المعبودیة أو فی الخلق والرزق أو أن الله تعالى حل فیهم أو اتحد بهم ، أو أنهم یعلمون الغیب بغیر وحی أو إلهام من الله تعالى أو بالقول فی الائمة: أنهم کانوا أنبیآء أو القول بتناسخ أرواح بعضهم إلى بعض، أو القول بأن معرفتهم تغنی عن جمیع الطاعات ولا تکلیف معها بترک المعاصی. والقول بکل منها إلحاد وکفر وخروج عن الدین کما دلت علیه الادلة العقلیة والایات والاخبار السالفة وغیرها، وقد عرفت أن الائمة: تبرؤوا منهم و حکموا بکفرهم وأمروا بقتلهم، وإن قرع سمعک شئ من الاخبار الموهمة لشئ من ذلک فهى إما مأولة أو هی من مفتریات الغلاة
باید توجه داشت که غلو در مورد پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ائمه (علیهم السلام) به این است که: قائل به خدایی آنها و شریک بودنشان با خداوند در معبود بودن بشویم، یا مدعی شراکت آنها با حق تعالی در آفرینش و رزق گردیم، و یا مدعی شویم خداوند متعال در آنها حلول کرده، یا با ایشان متحد شده است. و یا بگوییم آنها بدون وحی یا الهام به طور مستقل علم غیب دارند، یا اینکه بگوییم ائمه (علیهم السلام) پیامبرند، یا قائل به تناسخ روح بعضی از آنها در بعضی دیگر شویم، و یا اینکه بگوییم معرفت ائمه (علیهم السلام) ما را از تمام واجبات و تکالیف بی نیاز می‌کند و با داشتن معرفت آنها، دیگر موظف به ترک گناهان نیستیم. اعتقاد به هر یک از این مطالب کفر و الحاد و خروج از دین است، چنانچه دلایل عقلی و آیات قرآن کریم و روایاتی که از نظر گذشت شاهد بر این است، و ثابت شد که ائمه (علیهم السلام) از چنین اشخاصی برائت جسته و حکم به کفر و امر بر قتل آنها نموده‌اند. اگر خبری را که اشاره به چنین مطالبی داشته باشد شنیدید، یا باید برایش تأویل صحیح جست و یا باید گفت که غالیان آن خبر را ساخته‌اند (چرا که خلاف اعتقادات قطعی است)
بحارالانوار، جلد ٢۵ صفحه ۳۴۶، چاپ دار إحیاء التراث العربی
